คำถาม : พนักงานมหาลัย
| ตอนนี้ผมทำงานที่ ธนาคารรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่ง ที่หลายคนอยากทำมาก ในตำแหน่งที่หลายคนอยากทำมากเช่นกัน เงินดี สวัสดิการดี แต่ด้วยความตั้งใจตั้งแต่เด็กที่อยากทำงานเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย อยากเรียนสูงๆ ผมเลยไปสมัครและได้งานเป็นอาจารย์ประจำที่ ม.ราชภัฏแห่งหนึ่ง เงินเดือนต้องบอกว่าน้อยมาก แถมอย่างมากเป็นได้แค่พนักงานมหาวิทยาลัยตามสัญญาจ้าง ที่สัญญาจ้างระบุระยะเวลาไม่กี่ปี ซึ่งต่อให้ใครๆ ดูก็บอกได้ทันทีเลยว่าที่เดิมดีกว่ามากๆ ทั้งเรื่องเงินเดือนที่มากกว่าเท่าตัว ทั้งเส้นทางของอาชีพที่บอกได้ก้าวหน้า สวัสดิการที่ดีกว่า มั่นคงกว่า แต่ผมก็ยอมรับตรงๆ เลยว่าด้วยความมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวของงานธนาคาร จึงทำให้ผมไม่ชอบงานด้านนี้เท่าไหร่ แต่ให้ทำน่ะ ทำได้อย่างมากก็ทู่ซี้ทำไป น่าจะได้เป็นระดับบริหารกับเขาบ้างแหละ
งานอาจารย์ที่เขารับผม ไม่ใช่งานในมหาลัยใหญ่อะไร เป็นมหาลัยในต่างจังหวัดที่เพิ่งตั้งได้ไม่นาน และกำลังอยู่ในช่วงการพัฒนา แต่ที่ผมตัดสินใจมาสมัครที่นี่ เพราะคิดแล้วว่าผมเองก็ไม่ได้มีดีกรีที่ดีอะไรมากมาย แม้จะจบปริญญาตรี โท จากมหาลัยที่มีชื่อเสียงของรัฐ แต่ก็ไม่ใช่มหาลัยท๊อป 2 ของประเทศ จบเมืองนอกเมืองนาก็ไม่ใช่ ประสบการณ์การสอนก็ไม่มี ลำพังดีกรีแค่นี้จะให้ไปสมัครที่มหาลัยดังๆ หรือที่มีชื่อเสียงกว่านี้เขาก็คงไม่รับ (ถึงแม้ว่าผมมั่นใจในความรู้ของผมมากก็ตาม) ผมเลยรับได้กับมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แต่ .. ก็โดนหลายคนทักท้วงอย่างมาก ทั้งญาติ พ่อแม่ เจ้านาย จนวันที่ผมตัดสินใจไปรายงานตัว ธนาคารของรัฐแห่งหนึ่งโทรมาเรียกให้ผมไปสัมภาษณ์ แต่ผมก็ปฏิเสธไป พอไปเล่าให้ญาติคนนึงที่เป็นอาจารย์(คนละมหาลัย) ฟัง เขาตำหนิผมมากเลย บอกว่าทำไมถึงไม่ไปลองดู ผมบอกว่าผมรับปากกับทางมหาวิทยาลัยไว้แล้ว อีกอย่างไปมันก็เป็นงานแบงค์เหมือนเดิม(แต่อาจจะคนละตำแหน่ง) แต่โดนคำตอบกลับมาว่า ก็งานที่จะไปทำ มันไม่มีอนาคต ถ้าเป็นคนอื่นมาพูดคำนี้ผมคงไม่คิดอะไรมาก แต่คนที่พูดครั้งนี้เป็นถึง อาจารย์ ดร. ที่ทำงานตรงนี้มานาน และเชื่อแน่ๆ ว่าหวังดีกับเรา ผมก็ต้องคิดบ้างล่ะ หลังจากนั้นผมก็เครียดมาก กับคำว่า มันไม่มีอนาคต ผมเคยเชื่อมาตลอดว่าไม่ว่าอาชีพอะไรถ้าเราตั้งใจทำ และรักที่จะทำมัน มันก็น่าจะพอเลี้ยงชีพและสร้างฐานะให้เราได้ (ไม่ได้หวังร่ำรวยนะครับ แต่คิดว่าคงพอเลี้ยงตัวเองได้ อย่างน้อยก็น่าจะเท่ากับฐานะทางบ้านของผมที่มีอยู่เดิม ไม่เลวร้ายไปกว่านี้) คำพูดนี้มันเลยมากระตุกความคิดของผม ว่าสิ่งที่ผมคิดไว้อาจจะผิด บั้นปลายชีวิตของผมอาจจะเหมือนกับตอนเริ่มงานวันแรก ไม่มีความก้าวหน้า เงินเดือนเท่าเดิม เหมือนกับคำที่ว่าไม่มีอนาคต ตอนนี้ยังไม่เริ่มงานที่ใหม่ เลยมีหลายๆ คนที่พูดให้คิดใหม่ เพราะมันเป็นเรื่องใหญ่ เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิต คือ ที่สุดแล้วผมอยากรู้จริงๆ ว่างานอาจารย์ ม.ราชภัฏอย่างที่ผมเล่ามัน ไม่มีอนาคต จริงๆ เหรอครับ เราไม่สามารถสร้างฐานะ สร้างความก้าวหน้าได้จากอาชีพนี้เลยเหรอครับ วันที่ผมเริ่มงานผมได้รับเงินเดือนเท่านี้ วันเกษียณผมก็จะมีเงินเดือนเท่านี้หมือนเดิมเหรอครับ ... อยากขอคำแนะนำครับ เพราะตอนนี้เครียดมากๆ เลย |
| โดย : ออกนอกระบบซะ เมื่อ : 2011-04-18 18:24:00 |
คำตอบ
| แล้วแต่จิตใจ ความคิดของแต่ละบุคคล จะก้าวหน้ามาก-น้อย, ช้า-เร็ว อยู่ที่ตัวเรากว่า 50% |
| โดย : อธิการบดี มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน เมื่อ : 2011-04-20 08:42:00 |