จากการประกวดสุนทรพจน์เรื่อง “พ่อของฉัน” ที่ประกวดโดยต้นข้าว (ด.ญ.สิริพชรชนม์ ยนต์พิมาย) เมื่อวันที่ 9/12/57 ณ โรงเรียนมารีย์วิทยา ต้นข้าวได้รับรางวัลชนะเลิศอันดับที่ 1 ในสายชั้น ป.2 คิดว่าอยากเอาบทสุนทรพจน์ เรื่อง “พ่อของฉัน” มาบันทึกเอาไว้เพื่อเตือนใจ เตือนสติ ตนเองในการทำงาน เพื่อที่จะได้มีกำลังใจในการทำงานต่อไป
บทสุนทรพจน์ “พ่อของฉัน”
“การปิดทองหลังพระนั้น เมื่อถึงคราวจำเป็นก็ต้องปิด
ว่าที่จริงแล้วคนโดยมากไม่ค่อยชอบปิดทองหลังพระกันนัก เพราะนึกว่าไม่มีใครเห็น
แต่ถ้าทุกคนพากันปิดทองแต่ข้างหน้า ไม่มีใครปิดทองหลังพระเลย พระจะเป็นพระที่งามบริบูรณ์ไม่ได้”
พระบรมราโชวาทของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวข้างต้น เป็นสิ่งที่คุณพ่อของหนูยึดถือ และปฏิบัติอีกทั้งยังสอนให้หนูปฏิบัติตามด้วย
คุณพ่อของหนูรับราชการ เป็นข้าของแผ่นดิน ทำงานด้วยความเสียสละ ทุ่มเทเป็นแบบอย่างที่ดีให้กับหนู บางครั้งหนูตื่นมาในตอนกลางคืน ก็ยังเห็นคุณพ่อนั่งทำงานอยู่หรือแม้แต่วันหยุดหนูก็ยังเคยไปทำงานกับคุณพ่อ
ตั้งแต่หนูเกิดมา คุณพ่อเป็นผู้ชายคนแรกที่หนูรู้จัก และรักมากที่สุดเป็นผู้ชายที่คอยอยู่เคียงข้างหนู ดูแล สั่งสอน คอยปลอบใจเวลาหนูร้องไห้คุณพ่อมักจะชอบเล่าเรื่องของคุณพ่อตอนเป็นเด็ก ๆ ให้หนูกับน้องฟังในเรื่องจะมีทั้งความล้มเหลว และความภูมิใจของคุณพ่อคุณพ่อบอกว่า ความล้มเหลวของคุณพ่อจะเป็นเครื่องป้องกันไม่ให้หนูประมาท ความภูมิใจของคุณพ่อจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับหนูในการใช้ชีวิต
คุณพ่อมักพูดกับหนูและน้องเสมอว่า “หนูและน้องเป็นความภูมิใจของพ่อ” ดังนั้นหนูขอตอบแทนพระคุณของพ่อ ด้วยการ เป็นคนดีเพื่อให้คุณพ่อได้ภูมิใจ
เวลาหนูนอนไม่หลับและขอให้คุณพ่อร้องเพลงให้ฟังคุณพ่อจะร้องเพลงนี้ให้หนูฟังเสมอนั่นคือ
เพลง “ดาวดวงน้อย”
เจ้าคือดาวดวงน้อยของพ่อจับมือพ่อเอาไว้พ่อจะพาเจ้าเดินข้ามไป สู่ปลายทางที่ดีแม้รู้ว่าในสักวันหนึ่งต้องมีใครสักคนรักเธอ ขอให้เขาเป็นคนดีไม่ทำให้เธอเสียใจรักเธอ อย่างที่ฉันรักเธอ